Altın Pençeli Aslan ve Bilge Kaplumbağa

Bir varmış, bir yokmuş. Ormanın derinliklerinde, tüm hayvanların korktuğu güçlü bir aslan yaşarmış. Bu aslan diğerlerinden farklıymış çünkü pençeleri altından yapılmış gibi parlarmış. Herkes ona Altın Pençeli Aslan dermiş. Ancak, aslan yalnız ve mutsuzmuş. Çünkü kimse ona yaklaşamaz, onunla oyun oynayamazmış. Hayvanlar, onun gücünden korkar ve ormanda saklanırmış.

Günlerden bir gün, aslan kendini çok yalnız hissetmiş ve bu durumu değiştirmek istemiş. “Ben bu ormanın kralıyım! Ama neden hiç arkadaşım yok?” diye düşünmüs. Koca ormanda gezinirken, yolunun üzerinde yaşlı bir kaplumbağa görmüş. Kaplumbağa sakince yürüyormuş, hiç korkmuyormuş. Aslan şaşırmış.

— “Sen neden benden korkmuyorsun, yaşlı kaplumbağa?” diye sormuş.

Kaplumbağa başını yavaşça kaldırmış ve bilgece gülümsemiş: — “Korku, bilinmezlikten gelir. Seni tanımadan senden korkmam.”

Aslan bu cevaba çok şaşırmış. Sonra düşünmüş: “Acaba ben gerçekten bu kadar korkutucu muyum?”

Kaplumbağa devam etmiş: — “Bence asıl mesele, nasıl biri olduğun değil, başkalarının seni nasıl gördüğüdür. Sen ne kadar iyi olsan da, eğer herkes senden korkuyorsa, dost bulamazsın.”

Aslan biraz üzülmüş, çünkü herkesin ondan korktuğunu biliyormuş. Ama bunu değiştirmek için ne yapabileceğini bilmiyormuş. Kaplumbağa ona şöyle bir öneride bulunmuş: — “Eğer dost edinmek istiyorsan, önce güven vermelisin. Bir kral sadece güçlü değil, aynı zamanda adil ve nazik olmalıdır.”

Aslan, kaplumbağanın bu sözlerini dinlemeye karar vermiş. Ertesi gün, ormanın hayvanlarını çağırmış. Ama kimse gelmemiş. Herkes uzaktan onu izliyormuş. Aslan üzülmüş ama pes etmemiş.

O günden sonra, her gün bir hayvana yardım etmeye karar vermiş. Önce nehirde sıkışan küçük bir tavşanı kurtarmış. Sonra rüzgârda düşen bir kuş yuvasını yerine koymuş. Sonunda, tüm hayvanlar yavaş yavaş onun gerçekten iyi biri olduğunu fark etmişler. Ama hâlâ tam olarak güvenemiyorlarmış.

Bir gün, ormanda büyük bir yangın çıkmış. Alevler hızla yayılırken, küçük hayvanlar kaçacak yer bulamıyormuş. Altın Pençeli Aslan, hiç düşünmeden alevlerin arasına dalmış ve birçok hayvanı güvenli bir yere taşımış. Sonunda yağmur yağmış ve yangın sönmüş. Ama aslanın altın gibi parlak pençeleri is içinde kalmış.

Hayvanlar bunu gördüğünde bir şey fark etmişler: Aslan artık eskisi gibi korkutucu görünmüyormuş ama hâlâ güçlüymüş. Onun cesareti ve merhameti, gerçek değerinin ne olduğunu göstermiş.

O günden sonra, tüm hayvanlar aslanı sadece bir kral olarak değil, bir dost olarak görmeye başlamışlar. Aslan artık yalnız değilmiş, çünkü herkes onun yanında olmaktan mutluymuş.

Ve böylece, Altın Pençeli Aslan nihayet gerçek mutluluğu bulmuş. Çünkü en büyük güç, sevgi ve dostlukmuş.

Masalın Öğüdü: Güçlü olmak yetmez, aynı zamanda adil ve nazik olmalısın. Gerçek dostluk, korkudan değil, güven ve sevgiyle kazanılır.

SON.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Ezop Masalları kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.