Doğa Macerası

Bir zamanlar, yemyeşil ormanların, berrak göllerin ve rengarenk çiçeklerin olduğu büyük bir köy vardı. Bu köyde, Okan ve Eren adında iki arkadaş yaşardı. Okan ve Eren, her gün doğanın içinde vakit geçirir, kuşların şarkılarını dinler, çiçekleri koklar, ağaçların gölgesinde oyunlar oynarlardı. Doğayı çok severlerdi. Ama bir gün, köylerinin çevresinde garip bir şey fark ettiler: ağaçlar solmuş, göletler küçülmüş, çiçekler sanki daha solgun görünüyordu.

Okan ve Eren, bu durumu merak ettiler. “Acaba bu değişimin nedeni ne?” diye düşündüler. Hemen ormanın derinliklerine gitmeye karar verdiler. Yanlarına birkaç şey aldılar: bir pusula, su şişesi ve en sevdiği harita. Okan haritayı düzgünce katladı, Eren ise bir kalemle köylerini işaretledi. İkisi de bu macerada bir arada olmanın heyecanı içindeydi.

Yola çıktılar ve ormanın içine daldılar. Ormanın derinliklerine ilerledikçe, Eren sessizleşti. Ağaçların dalları, sanki onları izliyormuş gibi rüzgarla dans ediyordu. Okan, “Eren, korkma, birlikteyiz,” dedi ve gülümsedi. Eren biraz rahatladı ama ormanın içine her adım attıklarında, doğanın giderek daha sessizleştiğini fark ettiler. Kuşların sesi duyulmuyor, çiçekler solmuş, ağaçlar kararmıştı. Bu, onlara çok garip gelmişti.

Sonunda, yolun sonunda büyük bir kayalık tepeye vardılar. Tepede bir ağacın altında yaşlı bir adam oturuyordu. Adam, uzun beyaz sakalı ve gözleriyle derin bir bilgelik yayıyordu. Okan ve Eren, heyecanla yanına yaklaştılar.

“Merhaba, biz Okan ve Eren. Doğada bir şeyler yanlış oluyor gibi hissediyoruz. Neden böyle?” diye sordular.

Yaşlı adam, gözlerini onlardan ayırmadan yavaşça cevap verdi: “Çünkü doğa, siz insanları bekliyor. Ona daha dikkatli bakmalı, ona değer vermeli ve ona sevgi göstermelisiniz. Doğanın ruhu, ancak sizin ruhunuzla dengede olabilir.”

Okan, şaşkın bir şekilde, “Ama biz her zaman doğayı seviyoruz, hep dikkat ediyoruz, ama bu değişiklik ne anlama geliyor?” diye sordu.

Yaşlı adam, derin bir nefes alarak, “Doğa, bir zamanlar insanların ona olan sevgisini hissetti. Ama şimdi, insanlar sadece kendileri için yaşıyorlar. Doğayı unutuyorlar, ona zarar veriyorlar. Bu yüzden ormanlar, göletler, çiçekler zayıfladı. Doğayı korumadığınız sürece, doğa da sizi koruyamayacak,” dedi.

Eren, bu sözleri çok düşündü. “Biz ne yapabiliriz? Doğayı kurtarmak için nasıl yardımcı olabiliriz?” diye sordu.

Yaşlı adam gülümsedi ve “Doğayı kurtarmak için her şey küçük adımlarla başlar. Her bir insan, doğaya ne kadar değer verdiğini gösterirse, doğa o kadar sağlıklı olur. Şimdi, gelin size bir sır vereyim. Bunu öğrendiğinizde, doğanın gücünü ve büyüklüğünü daha iyi anlayacaksınız,” dedi ve elini yere koyarak bir çiçek açılmasını sağladı.

Okan ve Eren, yaşlı adamın söylediklerini dikkatle dinlerken, adam onlara gözlerini açmalarını söyledi. Yavaşça, ormanın derinliklerinden, ağaçlar yeniden canlanmaya, göletler yeniden su almaya, çiçekler solgun değil, rengarenk açmaya başladı. Okan ve Eren gözlerine inanamadılar.

“Bu nasıl mümkün?” diye sordular.

Yaşlı adam gülümsedi. “İşte size sır: Doğayı korumak, sadece doğada yaşamamak, ona nasıl yardım edebileceğimizi bilmek demektir. Bu çiçek, sizin sevginizi hissederek büyüdü. Aynı şekilde, her bir canlının hak ettiği değeri verin. Korumak, farkında olmaktır. Farkında olduğunuzda, doğa size karşılık verir.”

Okan ve Eren, çok heyecanlandılar. Hemen ormandan ayrıldılar ve köylerine döndüler. Köyde, insanların doğayı nasıl koruyabileceklerini anlatmaya başladılar. İlk olarak, herkesin ağaç dikmesi gerektiğini söylediler. “Eğer her kişi bir ağaç dikerse, ormanlarımız yeniden yeşerir!” dediler. Ardından, suyun kirlenmesini engellemek için nehirleri temizlemeleri gerektiğini anlattılar. Eren, çocuklara her zaman geri dönüşüm yapmayı ve atıkları doğru şekilde bırakmayı önerdi.

Zamanla, köy halkı Okan ve Eren’in söylediklerine kulak verdi. Ağaçlar dikildi, göletler temizlendi, insanlar doğayı korumak için birbirlerine yardım etmeye başladılar. Doğa tekrar canlandı, ağaçlar daha yeşil, çiçekler daha canlı ve kuşlar tekrar şarkılarını söylemeye başladılar.

Okan ve Eren, doğayı korumanın sadece bir öğüt olmadığını, bir yaşam biçimi olduğunu fark ettiler. Onlar için en büyük hazine, doğanın sunduğu güzellikleri korumak ve nesilden nesile aktarmaktı. Yaşlı adamın söyledikleri, her zaman akıllarında kaldı: “Doğaya sevgi gösterdiğinizde, doğa size karşılık verir.”

O günden sonra, Okan ve Eren, doğayı daha çok sevip ona değer verdiler. Onların sayesinde, köyleri hem yeşerdi hem de tüm köy halkı doğaya karşı sorumluluklarını yerine getirmeyi öğrendi. Artık her sabah kuşların cıvıltıları, her akşam rüzgarın hışırtıları, onlara doğanın ne kadar özel olduğunu hatırlatıyordu.

Ve işte böylece Okan ve Eren, doğayı koruyarak mutlu bir şekilde yaşadılar. Ormanlar her zamankinden daha canlı, göletler daha berrak, çiçekler daha renkliydi. Çünkü doğa, ona sevgiyle yaklaşanları hiçbir zaman unutmaz.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Doğa ve Çevre Hikayeleri kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.