Doktor Olmak İsteyen Zeynep

Bir zamanlar, büyük bir kasabanın kenarında, yemyeşil bir ormanın tam yanı başında, Zeynep adında çok meraklı bir kız çocuğu yaşardı. Zeynep, her şeyin nasıl çalıştığını anlamayı çok severdi. Bir gün, parmaklarının arasından geçen suyun, bir şelale gibi kayıp gitmesini izlerken, “Acaba su nereye gidiyor?” diye sormuştu. Başka bir gün, kuşların nasıl uçtuğunu gözlemelerken, “Uçmak için ne gerekiyor?” diye düşünmüştü. Ama Zeynep’in en büyük merakı, insanların sağlığı ve vücutlarının nasıl çalıştığıydı. Her zaman annesine, “Doktorlar nasıl insanları iyileştiriyor?” diye sorar, bazen de doktor olmakla ilgili hayaller kurardı.

Zeynep’in en iyi arkadaşı, onun bu merakını çok severdi. Zeynep’in bu sorulara verdiği yanıtları hayal etmek, ona çok eğlenceli gelirdi. Zeynep, bir gün, “Büyüyünce doktor olacağım,” dediğinde, arkadaşı gülümsedi ve “Harika! O zaman bana da yardım et, çünkü ben de bazen hasta oluyorum!” dedi. Zeynep, gülerek “Tabii ki!” diye cevap verdi. O, ne olursa olsun, insanlara yardım etmeyi çok istiyordu.

Bir sabah, Zeynep’in büyükannesi hastalandı. Zeynep, büyükannesinin çok üzgün ve halsiz olduğunu gördü. Annesi, büyükannesini yatağa yatırmış, ona sıcak bir çay vermişti. Zeynep, hemen doktor olma hayalini bir adım daha yaklaştırmak için bir plan yapmaya başladı. “Büyükanneme yardım etmeliyim!” dedi içinden. Hemen odasında eski bir doktor setini buldu. Setin içinde birkaç plastik stetoskop, küçük bir şırınga, bir tane de oyuncak termometre vardı. Zeynep, bu seti dikkatlice inceledi ve bir şeyler yapabileceğini düşündü.

Önce büyükannesinin nabzını dinlemek için stetoskopu kulaklarına taktı. “Büyükannem, bir şeyler doğru yapıyor gibi hissediyorum,” dedi kendi kendine. Ardından, küçük bir kağıt parçasına yazdığı “Zeynep’in Sağlık Tarama Listesi”ni büyükannesinin yanına koydu. “Büyükannem, benim küçük doktorum olma yolunda ilk adımı atıyorum,” dedi gururla.

Zeynep, her ne kadar sadece oyuncak doktor setini kullanıyorsa da, büyükannesine yardım etmeye çalışıyordu. “Büyükannem, seni çok iyi edeceğim, merak etme,” dedi.

Ancak Zeynep fark etti ki, her şeyin çok daha karmaşık olduğunu anlamalıydı. Zeynep’in çok iyi bir doktor olabilmesi için, sadece oyuncak setine ihtiyacı yoktu. Gerçek doktorlar yıllarca eğitim alır, insan vücudunun nasıl çalıştığını ve nasıl iyileştirileceğini çok iyi öğrenirlerdi. Zeynep, bunun için daha fazla bilgi edinmek gerektiğini anladı.

Bir sabah, kasabada bir haber yayıldı: “Büyük bir hastane açılacak!” Zeynep, hemen annesine koştu ve “Beni de götür, anne! Orada doktorları görmek istiyorum!” dedi. Annesi gülümsedi ve Zeynep’i elinden tutarak hastaneye götürdü.

Hastaneye girmeleriyle birlikte, Zeynep her şeyin ne kadar büyük ve düzenli olduğunu fark etti. Diğer çocuklar, hastanenin lobisinde oynarken, Zeynep sadece doktorları izliyordu. Onlar ne kadar hızlı çalışıyorlardı, hastaların yanına gidiyor, ellerinde beyaz önlükleriyle doktorlar onları muayene ediyorlardı. Zeynep, bir doktorun ellerini nasıl dikkatlice yıkadığını, her adımını nasıl özenle yaptığını izledi. Bu, Zeynep’in hayalindeki doktor olma yolculuğunda önemli bir dönüm noktasıydı.

Zeynep, hastanedeki bir doktorun yanına yaklaşıp cesurca sordu: “Doktor, gerçekten insanları iyileştirebilmek için nasıl öğreniyorsunuz? Ben de doktor olmak istiyorum!”
Doktor gülümsedi ve “Harika bir soru, Zeynep! Eğer doktor olmak istiyorsan, çok çalışmalısın. Önce okulda biyoloji, kimya, anatomi gibi dersler öğrenmelisin. Sonra tıp fakültesinde eğitim alıp, yıllarca çalışarak bilgilerini geliştirmelisin. Ama en önemlisi, insanlara yardım etmeyi seviyor olman gerek. Çünkü doktorluk sadece tıbbi bilgi değil, aynı zamanda sevgi ve şefkat işidir.” dedi.

Zeynep, doktorun söylediklerini dikkatle dinledi ve “Buna hazırım! Ne gerekiyorsa yapacağım!” diye düşündü.

Zeynep’in büyükannesinin durumu da biraz daha iyileşmişti. Artık eski haline gelmişti. Zeynep, büyükannesine sık sık gelip onu izlemeye devam etti. Annesi ona, “Doktorluk sadece hastalıkları tedavi etmek değil, aynı zamanda insanların ruhunu da iyileştirmektir,” demişti.

Zeynep, hayalini bir gün gerçekleştireceğini bildiği için çok mutluydu. Gözlerinde, büyüdüğünde doktor olma yolundaki kararlılığı belirgindi. O, insanların sağlıklarını korumak ve iyileştirmek için çok çalışacaktı.

Zeynep, her gün okulda öğrendiklerini çok dikkatli dinliyor, okuldan sonra büyükannesine ve annesine sağlıkla ilgili sorular soruyordu. Bir gün, okulda öğretmeni Zeynep’e bir biyoloji kitabı verdi. “Bunu çok iyi oku, Zeynep. Senin gibi meraklı bir çocuğun çok başarılı olacağına eminim,” dedi öğretmeni.

Zeynep, kitabı büyük bir heyecanla okumaya başladı. Her sayfasında yeni bir şey öğreniyor, insan vücudunun nasıl çalıştığına dair bilgilerini geliştiriyordu. Bir gün, bir biyoloji deneyinde, kalp ve kan damarlarıyla ilgili bir proje yapmaları gerekti. Zeynep, tüm arkadaşlarına “Kalp nasıl atar, kan nasıl hareket eder?” sorularını sorarak, deneyin her aşamasında öncü oldu. Arkadaşları Zeynep’in bu ilgisini hayranlıkla izliyorlardı.

Zeynep, bir yıl sonra kasabaya gelen bir doktorluk seminerine katıldı. Orada gerçek bir doktorla tanıştı ve ona “Gerçek doktorlar, hasta olmadan önce sağlıklı kalmak için neler yapmalıyız?” diye sordu. Doktor, “Sağlık için en önemli şey, sağlıklı bir yaşam tarzı sürmek ve düzenli kontrol yapmaktır. Ayrıca, bir insanın ruhsal sağlığı da fiziksel sağlığı kadar önemlidir,” diye yanıtladı.

Zeynep, doktor olma yolunda ilerlerken, sadece tıbbi bilgileri değil, aynı zamanda insanlara nasıl yardım edileceğini ve onların duygusal ihtiyaçlarını da öğreniyordu. Bir gün kasabada bir çocuk hastalandığında, Zeynep ona yardım etmek için hızla koştu. “Korkma, ben doktor olacağım ve sana yardım edeceğim!” dedi ve çocuğa yardımcı oldu.

Zeynep, yıllar geçtikçe daha da büyüdü. Okulda hep birinci oluyordu ve büyük bir özveriyle çalışıyordu. Artık doktor olmak için gereken her şeye sahipti. Hayalini gerçekleştirdiği o günde, Zeynep çok mutlu oldu. Çünkü o, sadece insanların bedenlerini değil, ruhlarını da iyileştiren bir doktor olmuştu.

Zeynep, kasabasına döndüğünde, herkes ona gururla bakıyordu. O, doktor olmuştu, ama sadece bir doktor değil, insanlara sevgi ve şefkatle yaklaşan bir iyileştirici olmuştu.

Ve Zeynep, yıllar sonra, kasabanın doktoru olarak, sağlıklı ve mutlu bir yaşam için her gün çalışmaya devam etti.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Uyku Hikayeleri kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.