Küçük Kirpi ile Işık Dansçısı

Derin bir ormanın kalbinde, yaprakların altında minik bir kirpi yaşardı. Adı Pırpır‘dı çünkü her adım attığında dikenleri pır pır ses çıkarırdı. Pırpır, geceyi çok severdi. Ay ışığında mantar toplar, çiğ tanelerini sayar ve yıldızların hışırtısını dinlerdi. Fakat bir akşam, her şey değişti…

Gökyüzü bulutlarla kaplanmış, yıldızlar görünmez olmuştu. Pırpır, patikada ilerlerken aniden zayıf bir ışık titremesi gördü. Yaklaştığında, kabuğunda çatlak olan bir ateş böceği ile karşılaştı. Böceğin ışığı solgundu ve kanadı yaralıydı. “Merhaba,” dedi Pırpır, sesini yumuşatarak. “Adın ne senin?”

Ateş böceği, Lumina, hıçkırarak anlatmaya başladı: “Işık Festivali’ne gidiyordum. Ama bir tilki beni kovaladı, düştüm… Işığım sönerse, artık dans edemem!” Pırpır’ın kalbi sızladı. Ormanda her yıl düzenlenen Işık Festivali’nde ateş böcekleri, gökyüzüne renkli desenler çizerdi. Lumina’nın ışığı olmazsa, hem festival eksik kalacak hem de o çok üzülecekti.

İlk Macera: Bilge Baykuş’un Öğüdü
Pırpır, Lumina’yı sırtına aldı ve ormanın en yaşlı bilgesi Baykuş Uluğ‘a gitti. Uluğ, dev bir meşe ağacının tepesinde yaşardı. “Işığı iyileştirmek için Gümüş Çiy Damlaları gerek,” dedi Baykuş, gözlerini kısarak. “Ama onlar sadece Gizemli Göl‘ün kayalıklarında bulunur. Yol tehlikeli…”

Pırpır tereddüt etmedi: “Ben giderim!” Lumina, “Senin için çok riskli,” diye mırıldandı. Ama kirpi, “Dostluk, korkuyu yener,” diyerek yola koyuldu.

İkinci Durak: Sihirli Göl
Göl, sisler içindeydi. Su perileri, Pırpır’ı görünce gülümsedi: “Gümüş Çiy’i almak için bir şarkı söylemelisin!” Pırpır, utangaçlığını yenip annesinden öğrendiği ninniyi mırıldandı:

“Ay dede, yıldız ana,
Orman uykuya dalana,
Küçük kalpler umutla dolsun,
Işık dans etsin yeniden!”

Periler, kirpiyi alkışladı ve bir midye kabuğunda üç damla çiy verdiler. Lumina’nın kanatlarına sürünce, ışık biraz parladı ama yeterli değildi. “Bir şey daha lazım,” dedi Lumina. “Kalbin sıcaklığı…”

Üçüncü Sınav: Karanlık Mağara
Baykuş Uluğ, “Kalbin sıcaklığını ancak Korkunun Kaynağı‘yla yüzleşerek bulursun,” demişti. Pırpır, Kara Mağara‘ya girdiğinde titriyordu. İçeride, dev örümcek ağları ve gölgeler vardı. Derken, bir hırıltı duyuldu: Mağaranın bekçisi Koca Ayı! Ama bu ayı, korkunç değil, yalnızdı. “Kimse benimle oynamıyor,” diye sızlandı. Pırpır, ona Lumina’nın hikâyesini anlattı. Ayı, duygulanıp mağaranın derinliklerinden bir altın bal peteği verdi: “Bu, sevgiyle erir. Kalbin sıcaklığı budur!”

Final: Işık Yeniden Doğuyor
Pırpır, peteği Lumina’nın kabuğuna sürdü. Bal, çatlağı yavaşça kapattı. Gümüş çiy damlalarıyla birleşen sıcaklık, ateş böceğini sarıp sarmaladı. Aniden, Lumina’nın ışığı gökkuşağı renklerinde parlamaya başladı! Festival alanına vardıklarında, diğer ateş böcekleri hayranlıkla onları karşıladı. Lumina, gökyüzüne öyle bir dans etti ki, yıldızlar bile alkış tuttu.

Pırpır, o gece şunu öğrendi: “En küçük dostluklar, en büyük mucizeleri doğurur.”

Son Not: Lumina ve Pırpır, her yıl festivalde buluşup yeni dostlara yardım eder. Belki bir gün sizin bahçenize de uğrarlar… 🌟

Hikâyenin Uykuya Daveti:
“Şimdi gözlerini kapat ve hayal et: Belki sen de bir gece, pencerenden süzülen ışık danslarını görürsün. O zaman Pırpır ve Lumina’nın seni selamladığını bil, tatlı rüyalarında…”

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Hayvan masalları kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.