Meşe Palamudunun Sırrı
Minik sincap Fındık, sonbaharda kış hazırlıkları yaparken garip işaretleri olan ışık saçan bir palamut bulur. Tavşan Pamuk ile birlikte palamudun Işık Bahçesi’ne ait olabileceğini öğrenip onu bulmaya karar verirler. Bilge baykuş Luno, üç sınavı geçmeleri gerektiğini söyler: Sabırla bir kirpiyi kurtarır, paylaşarak bir köprüyü tamamlar ve birlik içinde dikenli çalıları aşarak çiçeğe ulaşırlar. Çiçek, saklı Işık Bahçesi’ni ortaya çıkarır ve içinde bolca meyve ve tohum olan dev bir ağaç keşfederler. Asıl hazinenin dostluk ve dayanışma olduğunu anlayarak mutlu bir şekilde yuvalarına dönerler.
Meşe Palamudunun Sırrı
Ormanın Kalbinde Bir Dostluk Macerası
Derin bir ormanda, yaprakların altın rengine büründüğü sonbahar akşamlarından birinde, minik sincap Fındık, kış hazırlıkları için koşturuyordu. Kıvır kıvır kuyruğunu bir yay gibi havaya kaldırmış, ceviz ve palamut topluyordu. Ama o gün, her zamankinden farklı bir şey vardı: Yaşlı meşe ağacının dibinde, üzerinde garip işaretler olan altın sarısı bir palamut bulmuştu. Palamut, sanki içinden hafifçe ışık saçıyor gibiydi.
“Bu ne kadar tuhaf!” diye mırıldandı Fındık, palamudu patileriyle çevirirken. Tam o sırada, arkasından gelen bir hışırtıyla irkildi. Döndüğünde, kocaman kulaklarıyla ona bakan genç bir tavşan gördü: Pamuk.
“Merhaba Fındık! Yine kış için mi çalışıyorsun?” diye gülümsedi Pamuk, burnunu hareket ettirerek.
“Evet, ama şu palamuda bak! Hiç böylesini görmemiştim,” dedi Fındık merakla.
Pamuk, palamudu inceledi: “Belki sihirli bir şeydir! Büyükannem, bu ormanda eskiden ‘Işık Bahçesi’ diye bir yer olduğunu anlatırdı. Kaybolmuş ama… Belki bu palamut oraya ait?”
Fındık’ın gözleri parladı. “Peki ya Işık Bahçesi’ni bulsak? Belki diğer hayvanlara yardım edecek bir sırrı vardır!”
İkili, hemen yola koyulmaya karar verdi. Pamuk, hızlı adımlarla önden gidiyor, Fındık ise palamudu sıkı sıkı tutarak onu takip ediyordu. Yolda, dereyi geçerken, suyun üstünde dans eden mavi kelebekler gördüler. Kelebekler, sanki onlara yol gösteriyor gibiydi.
Gizli Harita ve Bilge Baykuş
Bir süre sonra, yaşlı bir kayağacın altında durdular. Ağacın kovuğunda, tüyleri kar gibi beyaz bir baykuş oturuyordu: Bilge Luno.
“Hoş geldiniz küçük gezginler,” dedi Luno, gözlerini kısarak. “Işık Bahçesi’ni arıyorsunuz, değil mi? Ama o yeri bulmak için önce üç cesur adım atmalısınız: Sabır, Paylaşım ve Birlik.”
Fındık ile Pamuk şaşkınlıkla birbirine baktı. “Nasıl yapacağız?” diye sordu Pamuk.
Luno, kanadıyla palamudu işaret etti: “Bu palamut, size yol gösterecek. Ama unutmayın, gerçek hazine, yolculuğun kendisinde saklı.”
Baykuşun sözleri bitince, palamut aniden havalandı ve yavaşça yere düştü. Toprağa değdiği yerde, minik bir filiz belirdi! Filiz, hızla büyüyerek yapraklarını açtı. Üzerinde, ormanın haritası vardı! Haritada, üç farklı işaret parlıyordu: Bir kayanın üstünde yaprak, Derenin taş köprüsü ve Ay ışığında parlayan çiçek.
Birinci Sınav: Sabır
İlk işaret, ormanın kuzeyindeki dev kayayı gösteriyordu. Fındık ile Pamuk, dik yamaçları tırmanarak kayanın tepesine ulaştı. Tam haritadaki yaprağı ararlarken, bir ses duydular:
“Lütfen… Yardım edin!”
Ses, kayaların arasından geliyordu. Baktıklarında, ayağı sıkışmış minik bir kirpi yavrusu gördüler: Tiken.
“Kıpırdayamıyorum,” dedi Tiken titreyerek.
Fındık, hemen palamudu kenara koyup kayaları itmeye çalıştı. Pamuk ise, “Sabırlı olmalıyız. Birlikte deneyelim!” dedi.
Üçü birlikte, yavaşça kayayı oynattı. Tam Tiken kurtulmuşken, haritadaki yaprak işareti parladı ve birinci sınav tamamlandı!
İkinci Sınav: Paylaşım
İkinci durak, derenin taş köprüsüydü. Ancak köprü, son yağmurlarda yıkılmıştı. Karşıya geçmek için, Fındık’ın topladığı cevizlerden birini köprü taşı olarak kullanmayı akıl ettiler.
“Ama bu ceviz kış için lazım olacak,” diye düşündü Fındık endişeyle.
Pamuk, patisini onun omzuna koydu: “Belki karşıda daha çok ceviz vardır. Bazen paylaşmak, bizi daha güçlü yapar.”
Fındık, cevizi köprüye yerleştirdi. Tam o anda, ceviz devleşerek sağlam bir taşa dönüştü! Üzerinden geçtiklerinde, ikinci işaret parlıyordu.
Üçüncü Sınav: Birlik
Son durak, ay ışığı altındaki çiçekti. Ancak çiçeğin olduğu tepenin etrafı, dikenli çalılarla kaplıydı. Tiken, “Ben küçüğüm, aralardan geçebilirim!” dedi. Pamuk, hızıyla dikenleri eğdi. Fındık ise, palamudu çiçeğin üstüne tuttu.
Çiçek, ay ışığıyla buluşunca, göz kamaştıran bir ışık yaydı. Işık, ormanın ortasında saklı bir vadiyi aydınlattı: Işık Bahçesi!
Sürpriz ve Sonsuz Dostluk
Vadiye vardıklarında, inanılmaz bir manzarayla karşılaştılar: Renk renk çiçekler, şelaleler ve etrafa saçılan ışık tohumları… Ama en güzeli, bahçenin ortasındaki dev bir ağaçtı. Ağacın dallarında, kış boyu hiç bitmeyecek kadar meyve ve tohum vardı!
Tiken sevinçle, “Artık hiç aç kalmayacağız!” diye zıpladı.
Fındık, “Ama asıl hazine, bu yolculukta birbirimize yardım etmeyi öğrenmemiz,” dedi.
O gece, tüm orman halkı Işık Bahçesi’nde toplandı. Bilge Luno, “Bu yer, yüreği saf olanlara görünür. Onu korumak için, sabırla çalışmayı, paylaşmayı ve birlik olmayı asla unutmayın,” dedi.
Fındık, Pamuk ve Tiken, artık en yakın dostlardı. Kış geldiğinde, hep birlikte sıcacık yuvalarında, bu macerayı anlata anlata uyudular…
Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Eğitici Hikayeler kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.
