Nurcan ve Gizemli Ormanın Sırrı

Bir varmış, bir yokmuş, evrenin en renkli köşelerinden birinde, “Işıltılı Diyar” adında büyülü bir ülke varmış. Bu ülkede her şey sihirle iç içeymiş. Ağaçlar konuşur, nehirler şarkı söyler, bulutlar dans edermiş. Işıltılı Diyar’ın en güzel köyü olan “Pırıltı Köyü”nde ise küçük bir kız yaşarmış. Adı Nurcan’mış. Nurcan, meraklı, cesur ve hayalperest bir çocukmuş. Her gece yıldızlara bakarak, “Acaba oralarda neler var?” diye düşünür, rüyalarında uzak diyarlara yolculuk edermiş.

Bir gün, köyün kenarındaki “Gizemli Orman”da tuhaf şeyler olmaya başlamış. Orman, her zamankinden daha karanlık ve sessiz hale gelmiş. Ağaçların yaprakları solmuş, nehirlerin şarkıları kesilmiş. Köylüler endişelenmiş, çünkü Gizemli Orman, Işıltılı Diyar’ın kalbiymiş. Orman hasta olursa, tüm diyar da hasta olurmuş.

Nurcan, bir gece yatağında uyuyamıyormuş. Penceresinden Gizemli Orman’a bakarken, birden ormandan hafif bir ışık sızdığını görmüş. Işık, adeta onu çağırıyormuş. Merakına yenik düşen Nurcan, sessizce yatağından kalkmış ve ormana doğru yürümeye başlamış.

Ormana girdiğinde, etrafında büyüleyici bir sessizlik varmış. Ayak sesleri yaprakların üzerinde yankılanıyormuş. Birden, önünde minik bir ışık belirmiş. Bu ışık, bir ateş böceğiymiş. Ateş böceği, Nurcan’a doğru yaklaşmış ve konuşmaya başlamış:

“Merhaba, Nurcan. Ben Fırfır. Ormanın koruyucularından biriyim. Ormanımız büyük bir tehlikede. Sihrimizi çalan karanlık güçler, ormanı ele geçirmeye çalışıyor. Senin yardımına ihtiyacımız var.”

Nurcan şaşırmış ama cesaretini toplamış. “Ben ne yapabilirim ki? Ben sadece küçük bir kızım,” demiş.

Fırfır, gülümseyerek cevap vermiş: “Cesaretin ve saf kalbin, seni özel kılıyor. Ormanın kalbine gitmelisin. Orada, ‘Işık Ağacı’ var. Onun gücüyle ormanı kurtarabiliriz. Ama yolculuk tehlikeli. Karanlık güçler seni durdurmaya çalışacak.”

Nurcan, hiç düşünmeden kabul etmiş. Fırfır, onu ormanın derinliklerine götürmüş. Yol boyunca, konuşan ağaçlar, şarkı söyleyen çiçekler ve dans eden mantarlar görmüş. Ama her şey solgun ve üzgünmüş. Sanki orman, yavaş yavaş ölüyormuş.

Derken, yolun ortasında dev bir kaya belirmiş. Kayada, “Sadece saf kalpli olan geçebilir” yazıyormuş. Nurcan, kayaya dokunmuş ve kaya ikiye ayrılmış. Arkasında, altın rengi yaprakları olan dev bir ağaç görmüş. Bu, Işık Ağacı’ymış.

Ama tam o sırada, karanlık bir gölge belirmiş. Bu, ormanın sihrini çalmaya çalışan “Kara Büyücü”ymüş. Kara Büyücü, Nurcan’a doğru yaklaşmış ve korkunç bir sesle bağırmış:

“Buraya kadar! Bu ağacın gücü benim olacak!”

Nurcan, korkmuş ama Fırfır’ın sözlerini hatırlamış: “Cesaretin ve saf kalbin, seni özel kılıyor.” Kara Büyücü’ye dönmüş ve yüksek sesle şöyle demiş:

“Sen bu ormana zarar veremezsin! Burası sevgi ve ışık dolu bir yer. Senin karanlığın burada işe yaramaz!”

Nurcan’ın sözleri, Işık Ağacı’nın yapraklarını harekete geçirmiş. Ağaç, parlak bir ışık yaymaya başlamış. Kara Büyücü, bu ışıktan korkmuş ve geri çekilmiş. Sonunda, karanlık gölge yok olmuş ve orman eski güzelliğine kavuşmuş.

Ağaçlar yeniden yeşermiş, nehirler şarkı söylemeye başlamış. Fırfır, Nurcan’a teşekkür etmiş:

“Sen harika bir kahramansın, Nurcan. Ormanı kurtardın. Artık Işıltılı Diyar, senin sayende yeniden güvende.”

Nurcan, köyüne döndüğünde herkes onu alkışlamış. O günden sonra, Gizemli Orman’ın koruyucusu olarak anılmış. Her gece yıldızlara baktığında, artık sadece hayal kurmuyor, gerçek bir kahraman olduğunu biliyormuş.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Fantastik Masallar kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.