Öğretmen Olmanın Hayali

Bir zamanlar, her şeyin çok farklı olduğu bir köyde, küçük bir kız çocuğu yaşarmış. Adı Elif’miş. Elif, her sabah güneşin doğuşunu izler, çiçeklerin açtığı, kuşların şarkı söylediği bu güzel köyde çok mutlu olurmuş. Ama Elif’in en büyük hayali bir öğretmen olmaktı. Her gün, annesinin ona okuduğu kitapları tekrar okur, köydeki çocukları toplar, onlara dersler verir, okul gibi bir şey kurarmış. Fakat köyde bir okul yokmuş, eğitim almak isteyen çocuklar en yakın kasabaya gitmek zorunda kalırlarmış. Elif, bu durumu çok üzülürmüş. Çünkü tüm çocukların okula gitmesini, öğrenmesini ve eğitimi daha yakın bir yerde almasını çok istermiş.

Bir gün, Elif’in hayalini gerçekleştirebilecek bir fırsat doğmuş. Köydeki yaşlı kadınlardan biri olan Zeynep Nine, köydeki çocuklar için bir okuma yazma kursu açmayı düşünüyormuş. Elif, bu fırsatı kaçırmamış ve hemen Zeynep Nine’ye gidip onunla konuşmuş.

“Zeynep Nine, ben de öğretmen olmak istiyorum. Yardımcı olabilir miyim?” diye sormuş.

Zeynep Nine, Elif’in gözlerinde parlayan isteği görünce gülümsemiş. “Tabii ki, Elif. Yardımcı olabilirsin. Ama unutma, öğretmenlik sabır, sevgi ve bilgiyi başkalarına aktarmaktır. Her şeyden önce kalbini vermen gerekir.”

Elif, Zeynep Nine’nin sözlerini dikkatle dinlemiş. O günden sonra, her hafta Zeynep Nine ile birlikte köydeki çocuklara okuma yazma öğretmeye başlamış. Ancak bu yol, Elif için kolay olmamış. Çocuklar çok heyecanlı, bir o kadar da dikkatleri dağınıkmış. Elif, onlara her gün bir şeyler öğretmeye çalışırken, sabrını zaman zaman kaybetmiş. Ama Zeynep Nine hep ona cesaret vermiş ve “Sabır, öğretmenin en değerli sırrıdır. Unutma, öğretmek sadece bilgi vermek değil, aynı zamanda karşısındaki kişiyi anlamak ve ona güven vermek demektir,” demiş.

Bir gün, Elif’in karşısına Murat adında bir çocuk çıkmış. Murat, okuma yazma öğrenmekte çok zorlanıyormuş. Her harfi bir türlü doğru yazamıyormuş ve çoğu zaman üzülüp derse katılmak istemiyormuş. Elif, Murat’ı çok iyi anlamış ve ona yaklaşarak şöyle demiş:

“Murat, öğrenmek bazen zor olabilir. Ama unutma, herkes kendi hızında öğrenir. Ben sana yardım etmek için buradayım. Ve senin öğrenmen, beni çok mutlu eder.”

Murat biraz cesaret bulmuş ve Elif’in yardımlarıyla okuma yazma konusunda daha fazla gayret göstermeye başlamış. Her gün biraz daha ilerledikçe, Murat’ın gözlerinde bir ışık belirmiş. Elif, onun her küçük başarısını kutlamış ve bu Murat’ı çok motive etmiş.

Bir diğer gün, köyde bir fırtına çıkmış ve okuma yazma dersini dışarıda yapacakları için çocuklar, içeri girmeyi istemişler. Fırtına şiddetli olunca, Elif hemen bir çözüm bulmuş. Çocuklara, köydeki eski taş odada ders yapabileceklerini söylemiş. Odaya girdiklerinde, Elif birden fark etmiş ki, odaya çok az ışık girmekte. Ama o an, Elif’in aklına harika bir fikir gelmiş. Çocukların her biri, ellerinde birer mum tutarak derse başlamışlar.

Elif, Zeynep Nine’nin öğrettiği bir diğer önemli bilgiyi hatırlamış: “Bir öğretmen, her koşulda çözüm arayan ve öğrencilere güven veren kişidir.” Elif, çocukların karanlıkta bile başarılı olabilmesi için onlara cesaret vermiş. Fırtına dindikten sonra, çocuklar her zamankinden daha fazla istekli bir şekilde okumaya başlamışlar.

Bir sabah, Zeynep Nine Elif’e yaklaşarak şöyle demiş: “Bugün köyde büyük bir değişim olacak. Zeynep Nine’nin eski derslikleri artık yeni bir okul olacak. Öğretmen olarak sen de burada çalışacaksın.”

Elif çok mutlu olmuş ve gözleri parlamış. Artık hayali gerçek oluyormuş. Zeynep Nine, ona mutlu bir şekilde bakarak devam etmiş: “Hayalini gerçekleştirdin, Elif. Ama unutma, öğretmenlik sadece bilgi öğretmek değil, aynı zamanda insanlara güven vermek, onları anlamak ve hayatları boyunca öğrettiklerini hatırlatabilmektir.”

Günler geçmiş, Elif, köydeki okula öğretmen olarak atanmış. Tüm çocuklar, onun bilgisi ve sevgisiyle büyümüşler. Elif, bir öğretmen olarak sadece ders değil, insanları daha iyi birer birey olabilmek için de eğitmiş. Her bir öğrencisi, ona minnettardı ve Elif’in verdiği öğütlerle hayatlarına yön vermişlerdi.

Bir gün, köydeki eski öğrencilerinden biri, büyüyüp bir öğretmen olmuş ve Elif’i ziyarete gelmiş. Elif, bu öğrencisini görünce çok mutlu olmuş. Öğrencisi ona şöyle demiş: “Sizin sayenizde ben de öğretmen oldum, Elif Hanım. Siz bana, sabırla nasıl öğretebileceğimi ve insanlara nasıl dokunabileceğimi gösterdiniz. Şimdi ben de aynı şekilde öğretmenlik yapıyorum.”

Elif, gözleri dolarak, “O zaman, öğretmenlik mesleğini birlikte yaşatıyoruz demektir. Benim amacım sadece sizleri eğitmek değil, bir gün sizlerin de eğitim verecek kadar güçlü ve bilgili olmanızı sağlamaktı,” demiş.

Ve o günden sonra, Elif, köydeki öğretmen olarak hem çocukları eğitmeye devam etmiş hem de kendi öğrencilerinin birer öğretmen olmasını sağlamış. Her bir öğrenci, Elif’in öğrettiklerinden farklı farklı yollarla hayatlarına yön vermiş.

Elif, bir öğretmen olarak sadece bilgi aktarmanın ötesinde, insanlara umut, güven ve cesaret vermenin de önemini keşfetmişti. Artık o, bir köyde eğitim veren değil, tüm bir nesli eğiten, geleceği şekillendiren bir öğretmendi.

Ve masal burada son bulmuş. Ama Elif’in verdiği eğitim ve öğütler, köydeki çocuklardan bir nesilden diğerine, büyüyüp gelişen her bireye kadar devam etmiş.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Eğitici Hikayeler kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.