Orman Spor Salonu’nun Küçük Sporcusu

Bir gece, derin ormanın kalbinde, yaprakların fısıldadığı bir spor salonu vardı…

Bora, küçük bir ayı yavrusuydu. Koca patileriyle koşmayı çok severdi ama bir türlü uzun süre koşamazdı. Bir gün, annesi ona ormanın gizli bir köşesindeki “Orman Spor Salonu”ndan bahsetti. “Orada tüm hayvanlar güçlenir, eğlenir ve kendilerini daha iyi hissedermiş,” demişti annesi. Bora’nın kulakları dikildi. “Ben de gidebilir miyim?” diye sordu heyecanla. Annesi gülümsedi: “Elbette, ama gece olunca açılıyor, unutma!”

O gece, Bora, yıldızlar parlarken yola koyuldu. Yolunu ateşböcekleri aydınlatıyordu. Sonunda, dev mantar şeklindeki spor salonuna ulaştı. Kapıda, tüylü bir baykuş, “Hoş geldin Bora! Ben antrenör Baykuş Tüyü,” diye seslendi. İçeri girdiğinde gördükleri karşısında ağzı açık kaldı: Koşu bantları mantarlardan, ağırlıklar parlak taşlardan yapılmıştı ve her yer rengârenk ışıklarla doluydu!

İlk Macera: Konuşan Koşu Bandı
Salonun ortasında, üzerinde minik çiçekler olan bir koşu bandı duruyordu. Bora yaklaştığında aniden cızırtılı bir ses duydu: “Merhaba! Ben Tempo! Benimle koşmak ister misin?” Bora şaşırdı, koşu bandı konuşuyordu! Üzerine çıktı, bandı yavaşça hareket etmeye başladı. “Hadi, patilerini hızlandır!” dedi Tempo. Bora koştukça etrafındaki ışıklar dans ediyor, duvardaki mantarlar “Hadi Bora, hadi!” diye tezahürat yapıyordu. Ama birkaç dakika sonra yoruldu ve düştü. “Üzgünüm, başaramadım,” dedi hüzünle. Tempo yavaşladı: “Önemli olan pes etmemek! Her gün denersen daha güçlü olacaksın.”

İkinci Durak: Zıplayan İp ve Gülümseyen Ağırlık
Biraz ileride, mor bir ip kıvrılıp duruyordu. “Ben Zıpzıp! Benimle oyna!” diye zıpladı ip. Bora ipi sallamaya çalıştı ama hep takılıyordu. Zıpzıp, “Önce bir kez atla, sonra iki… Acele etme!” dedi. Bora denemeye devam etti ve sonunda üç kez zıplamayı başardı! Tam sevinçle gülümserken, yanındaki pembe bir ağırlık gıdıklayarak güldü: “Benim adım Gülümseyen Ağırlık! Kollarını güçlendirmeme yardım eder misin?” Bora, onu kaldırmaya çalıştı ama çok ağırdı. “Belki… birlikte deneyelim?” diye fısıldadı ağırlık. Bora, onu yuvarlayarak ileri geri götürdü. “İşte böyle! Takım çalışması!” diye neşelendi ağırlık.

Beklenmedik Misafir ve Büyük Final
Tam Bora bir su molası verirken, salonun kapısı hızla açıldı. İçeri, hızlı nefes alan küçük bir kirpi girdi: “Yardım edin! Topum dev çam ağacının tepesinde takılı kaldı!” Bora hemen “Ben yardım ederim!” dedi. Antrenör Tüyü, “Ama ağaç çok yüksek,” diye uyardı. Bora, o gün öğrendiklerini düşündü: Koşu bandıyla bacaklarım güçlendi, zıplayınca dengem arttı, ağırlık kaldırınca kollarım… Aniden aklına geldi: “Topu sallayarak düşürebiliriz!” Hemen koşu bandına çıktı, hızla koşarak ağacın yanındaki bir dalı salladı. Zıpzıp’la birlikte zıplayınca dal iyice sallandı ve top yuvarlanarak aşağı düştü! Herkes sevinçle alkışladı: “Yaşasın Bora!”

Uyku Vakti ve Küçük Bir Sır
Bora yorgun ama mutlu bir şekilde evine döndü. Annesine “Artık her gece spor salonuna gideceğim!” dedi. Annesi onu yatağına tırmandırdı ve “Ama unutma, büyümek için uyku da lazım,” diye gülümsedi. Bora gözlerini kapatırken, antrenör Tüyü’nün sözlerini hatırladı: “Asıl sihir, denemekten vazgeçmemekte saklı.” O gece rüyasında, Gülümseyen Ağırlık’la dans ediyor, Zıpzıp’la gökyüzüne zıplıyordu…

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de 4 Yaş Masalları kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.