Renkleri Kaybolan Bahçe ve Küçük Tilkisi Fındık

Gümüş Şelale Vadisi‘nde, rengârenk çiçeklerle dolu bir bahçenin ortasında, turuncu tüyleri parlayan küçük bir tilki yaşardı. Adı Fındık‘tı. Fındık, her sabah çiçeklerin arasında koşar, kelebeklerle dans eder, geceleri ise yıldızların altında annesinin anlattığı masalları dinlerdi. Ancak bir sabah, her şey değişti. Bahçedeki çiçekler soluk gri renge dönüşmüştü! Yapraklar buruşmuş, kelebekler ortadan kaybolmuştu. Fındık’ın kalbi hızla çarptı. Annesi, “Bahçenin kalbi Renk Perisi‘ne bağlıdır,” demişti bir gün. “Eğer o uzaklaşırsa, her şey siyah-beyaza döner.” Fındık, Renk Perisi’ni bulmak için yola çıkmaya karar verdi.

Gizemli Harita ve İlk Arkadaş

Fındık, bahçenin kenarındaki yaşlı meşe ağacının altında duran taş bir masanın üzerinde eski bir parşömen buldu. Üzerinde, “Renklerin Kaynağı: Gizli Mağara” yazılıydı ve bir harita çizilmişti. Tam haritayı inceleyecekken, arkasından telaşlı bir ses duydu:
“Hey! O harita benim!”
Fındık döndüğünde, minik bir kirpiyle karşılaştı. Kirpinin sırtındaki dikenlerde mor ve pembe çizgiler vardı. “Ben Pırıltı,” dedi kirpi, gülümseyerek. “Haritayı ben çizdim. Ama Renk Perisi’ni bulmak için tek başıma gidemem. Çünkü… Çünkü karanlıktan korkuyorum!”
Fındık, kirpinin gözlerindeki endişeyi görünce, “Birlikte gidelim!” dedi. İkili, haritada işaretli Gümüş Nehir‘e doğru yola koyuldu.

Nehrin Sınavı ve Su Perisi

Nehre vardıklarında, suların köpüklü ve hızlı aktığını gördüler. Karşıya geçmek imkânsızdı. Tam umutlarını kaybedeceklerken, suyun içinden mavi saçlı bir kız yükseldi. Elinde ışıl ışıl bir yelpaze tutuyordu.
“Ben Lümina, Su Perisiyim,” dedi nazikçe. “Bu nehri geçmek için bana bir hediye vermelisiniz. Ama bu altın ya da mücevher değil… En sevdiğiniz anınızı anlatacaksınız.”
Fındık, annesiyle yıldızları izlediği bir geceyi anlattı. Pırıltı ise ilk kez dikenlerinin renk aldığı günü. Lümina gözleri ışıldayarak, “İşte bu, gerçek bir hazine!” dedi ve yelpazesiyle suya dokundu. Sular anında durgunlaşıp kristal gibi berraklaştı. Karşıya geçtiler ve Gölgeli Orman‘a girdiler.

Konuşan Ağaçlar ve Kayıp Renkler

Ormanın içi o kadar karanlıktı ki, Pırıltı’nın dikenleri titreyerek ışık saçmaya başladı. Aniden, dev bir ağacın gövdesinde bir yüz belirdi!
“Buradan geçmek istiyorsanız, bir bilmeceyi çözmelisiniz,” diye gürledi ağaç.
“Renklerin efendisiyim ben,
Gökyüzünde kaybolurum bazen.
Kırmızıyım, maviyim, sarıyım,
Çocuklar bana bayılır, bil beni!”
Fındık, düşünürken Pırıltı heyecanla zıpladı: “Gökkuşağı!”
Ağaç kahkaha attı: “Doğru! Ama dikkat edin, Renk Hırsızları peşinizde!” dedi ve dallarını açarak yolu gösterdi.

Renk Hırsızları ve Sihirli Boya Fırçası

İlerledikçe, etraflarında uçuşan garip yaratıklar belirdi: Gri tüylü, kocaman gözlü ve ellerinde dev boya fırçaları olan Renk Hırsızları! Fındık, “Bizi durduramazsınız!” diye bağırdı. Ancak hırsızlardan biri fırçasını sallayınca, Pırıltı’nın dikenlerinin rengi soldu!
Tam o sırada, yukarıdan bir ses duydular:
“Fırçalarınızı ters çevirin!“
Gözlerini yukarı kaldırdıklarında, turuncu kanatlı bir baykuş gördüler. Baykuş, “Ben Işıkkanat,” dedi. “Bu hırsızlar, renkleri çalıp fırçalarında saklıyor. Ama fırçaları ters tutunca, renkler geri döner!”
Fındık hemen bir dal parçasını alıp hırsızların fırçalarını vurarak ters çevirdi. Aniden, Pırıltı’nın dikenleri ve etraftaki yapraklar yeniden renklendi! Hırsızlar, homurdanarak kaçtı. Işıkkanat, “Gizli Mağara’ya giden yolu biliyorum,” diyerek önlerine düştü.

Mağaranın Sırrı ve Renk Perisi

Mağaranın girişinde, dev bir taş kapı vardı. Üzerinde yedi renkli bir yıldız işareti parlıyordu. Işıkkanat, “Bu kapıyı açmak için renkleri birleştirmelisiniz,” dedi. Pırıltı, dikenlerindeki mor ve pembeyi kapıdaki yıldıza tuttu. Fındık, turuncu tüylerini. Işıkkanat da kanatlarındaki turkuaz rengini ekledi. Kapı güm diye açıldı!
İçeride, yerde renkli ışıklar dans ediyordu. Odanın ortasında, yüzünde maskesi olan bir peri uyuyordu: Renk Perisi. Fındık, yavaşça yanına gidip, “Lütfen uyan! Bahçemiz ölüyor,” diye fısıldadı. Peri gözlerini açtığında, maskesi düştü ve herkes şaşkınlıkla geri çekildi: Peri’nin yüzünde renk yoktu!
“Ben Nefelis,” dedi peri hüzünle. “Yıllar önce, insanlar renkleri hor görünce, gücümü kaybettim. Maskem olmadan renkleri yönetemem.”

Maskenin Geri Dönüşü ve Bahçenin Dirilişi

Fındık, “Ama biz sana inanıyoruz!” diye atıldı. “Renkler olmadan dünya çok sıkıcı.” Pırıltı ve Işıkkanat da onayladı. Nefelis, “O zaman bana yardım edin,” dedi. “Maskemi yeniden boyamalıyız. Ama bunun için gerçek dostluk gerekiyor.”
Üçü, fırçalarla maskenin üzerine renkleri çizmeye başladı. Fındık turuncuyu, Pırıltı pembeyi, Işıkkanat maviyi ekledi. Her dokunuşta, Nefelis’in yüzündeki renkler canlandı. Sonunda, peri ayağa kalktı ve elindeki asayı havaya kaldırdı:
“Renkler, özgürce dans edin!“
Mağaradan dışarı fırlayan bir renk seli, tüm vadiyi sarstı. Gümüş Şelale Vadisi’ne döndüklerinde, çiçeklerin yeniden açtığını, kelebeklerin dans ettiğini gördüler. Hatta Fındık’ın annesi, “Teşekkür ederim yavrum,” diyerek onu kucakladı.

Sonsuz Renkler ve Bir Hediye

O gece, Nefelis gökyüzüne dev bir gökkuşağı çizdi. Pırıltı artık karanlıktan korkmuyordu. Işıkkanat ise vadinin koruyucusu oldu. Fındık’a gelince… Ertesi sabah, yastığının altında minik bir renk paleti buldu. Annesi, “Bu, dostluğunun simgesi,” dedi. Ve o günden sonra, Renk Perisi’nin sözleri herkesin kalbine kazındı:
“Renkler, yürekleriniz ne kadar renkliyse o kadar parlar.”

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de 7 Yaş Masalları kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.