Sihirli Mercan Resifi

Derinlerde, masmavi denizlerin altında, rengârenk balıkların dans ettiği, deniz yıldızlarının ışıldadığı büyülü bir krallık vardı. Bu krallığın en güzel yerinde, Mercan adında küçük bir deniz kızı yaşardı. Mercan’ın en belirgin özelliği turkuaz renkli kuyruğu ve altın sarısı saçlarıydı. Diğer deniz kızlarından farklı olarak, Mercan her zaman macerayı seven, keşfetmeye meraklı bir deniz kızıydı.

Bir gün, büyükannesi ona çok eski bir hikâye anlattı. Hikâyeye göre, denizin en derin yerinde, Sihirli Mercan Resifi adında eşsiz bir yer vardı. Bu resif o kadar özeldi ki, her yüz yılda bir parlayan kristaller ürетiyordu. Bu kristaller deniz canlılarına şifa veriyor, hasta olanları iyileştiriyordu.

Büyükannesi hikâyeyi bitirdiğinde Mercan’ın gözleri heyecanla parlıyordu. Çünkü son zamanlarda krallıklarındaki birçok deniz canlısı hastalanmaya başlamıştı. Deniz atları artık eskisi kadar hızlı yüzemiyor, deniz yıldızları parlaklığını kaybediyor, mercanlar renklerini yitiriyordu. Mercan, bu sihirli kristalleri bulması gerektiğini anlamıştı.

Bir sabah erkenden hazırlandı. Yanına sadece büyükannesinin ona verdiği altın bir pusula, biraz deniz yosunu yemeği ve cesaretini aldı. Ailesine bir not bırakıp yola çıktı. Büyükannesinin tarif ettiği yöne doğru yüzmeye başladı.

Yolculuğunun ilk gününde, dev bir ahtapotun yaşadığı karanlık bir mağaraya rastladı. Ahtapot başta çok korkutucu görünüyordu ama Mercan ona nazikçe yaklaştı:

“Merhaba sayın ahtapot, ben Mercan. Sihirli Mercan Resifi’ni arıyorum. Acaba bana yardımcı olabilir misiniz?”

Ahtapot gülümsedi: “Uzun zamandır kimse bana bu kadar nazik davranmamıştı. Tabii ki yardım ederim. Ama önce benim bir sorunum var. Sekiz kolumdan birine deniz dikeni battı ve çıkaramıyorum. Bana yardım edersen, sana Sihirli Mercan Resifi’nin yolunu gösteririm.”

Mercan hiç düşünmeden ahtapota yardım etti. Dikeni nazikçe çıkardı ve yarasına şifalı deniz yosunları sardı. Ahtapot çok mutlu oldu ve Mercan’a doğru yolu tarif etti.

İkinci gün, Mercan büyük bir balina sürüsüyle karşılaştı. Balinalar çok üzgün görünüyordu. Küçük bir balina yavrusu kaybolmuştu. Mercan hemen yardım etmeyi teklif etti. Saatlerce aradılar ve sonunda yavru balinayı bir mercan resifinin arkasında buldular. Anne balina o kadar mutlu oldu ki, Mercan’ı sırtına bindirip onu yolculuğunun bir kısmında taşıdı.

Üçüncü gün, denizin en karanlık bölgesine vardı. Burada fosforlu balıklar yaşıyordu ama onlar da hastaydı ve artık eskisi gibi parlayamıyorlardı. Mercan onlara Sihirli Mercan Resifi’ni aradığını ve herkesi iyileştirmek istediğini anlattı. Fosforlu balıklar son güçleriyle ona yol gösterdiler.

Dördüncü gün, büyük bir fırtınayla karşılaştı. Dalgalar onu savuruyor, akıntılar onu yolundan saptırıyordu. Ama Mercan vazgeçmedi. Büyükannesinin pusulası ona doğru yolu gösteriyordu. Fırtınada küçük bir deniz kaplumbağasıyla tanıştı. Kaplumbağa da onunla birlikte yolculuk etmeye karar verdi.

Beşinci gün, nihayet Sihirli Mercan Resifi’ne ulaştılar. Resif, anlatıldığı kadar muhteşemdi. Rengârenk mercanların arasında, parlayan kristaller vardı. Tam zamanında gelmişlerdi, çünkü kristaller yüz yılda bir olan parlamalarını gerçekleştiriyorlardı.

Mercan ve kaplumbağa arkadaşı dikkatle kristalleri topladılar. Her kristal, gökkuşağının farklı bir rengindeydi. Toplama işini bitirdiklerinde, geri dönüş yolculuğuna başladılar.

Dönüş yolunda, karşılaştıkları herkese kristallerden verdiler. Fosforlu balıklar yeniden parlamaya başladı. Hasta deniz atları eski güçlerine kavuştu. Solgun mercanlar tekrar renklendi. Deniz yıldızları eskisinden de parlak ışıldamaya başladı.

Krallığa döndüklerinde, herkes Mercan’ı kahraman gibi karşıladı. Büyükannesi onu gururla kucakladı ve “Biliyordum sevgili Mercan, senin cesaretinin ve iyi kalbinin bir gün herkese yardım edeceğini biliyordum,” dedi.

O günden sonra, krallıktaki herkes Mercan’ın cesaretini ve fedakârlığını anlatan hikâyeler anlatmaya başladı. Mercan ise en çok, yolculuk sırasında edindiği dostluklarla gurur duyuyordu. Ahtapot, balinalar, fosforlu balıklar ve özellikle kaplumbağa arkadaşı, artık onun en yakın dostlarıydı.

Küçük deniz kızı Mercan’ın bu macerası, denizlerin altında nesilden nesile anlatılan bir efsane haline geldi. Bu hikâye, cesaretin, iyiliğin ve dostluğun her zorluğun üstesinden gelebileceğini öğretti. Ve tabii ki, başkalarına yardım etmenin verdiği mutluluğun, dünyadaki en büyük hazine olduğunu…

Mercan hâlâ ara sıra yeni maceralar aramaya çıkar, ama artık yanında her zaman dostları vardır. Geceleri, deniz yıldızlarının altında oturup, yaşadığı maceraları anlatmayı çok sever. Ve her hikâyesinin sonunda şöyle der: “Unutmayın, gerçek cesaret, korkularınızın üstesinden gelip, doğru olanı yapmaktır.”

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Macera Masalları kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.